Chęć posiadania czystego mieszkania, czy ubrań poskładanych w idealną kostkę to jeszcze nic strasznego. Gorzej jednak gdy perfekcjonizm zaczyna utrudniać normalne życie. W skrajnych przypadkach może być sposobem na poradzenie sobie organizmu z zaburzeniami psychicznymi takimi jak depresyjność, anoreksja czy bulimia.
Polecamy: Opanuj swój stres
W wielu przypadkach przeradza się także w zachowania obsesyjne, doskonale znane nam chociażby z filmu „Dzień świra” gdzie główny bohater kilkakrotnie sprawdzał czy zamknął drzwi, albo wykonywał codzienne czynności określoną ilość razy. Predyspozycje do bycia perfekcjonistami mają przede wszystkim dzieci, których rodzice są perfekcjonistami, ale także te, które na miłość rodziców musiały sobie w jakiś sposób „zasłużyć”.
Ich poczucie własnej wartości nie pochodzi z wewnątrz, ale jest zależne od tego, jak są postrzegani przez innych. Z reguły bardzo źle znoszą krytykę swojej osoby, nawet małe potknięcie potrafi wyprowadzić ich całkowicie z równowagi.
Polecamy: Zakupoholizm - czy to już choroba?
Coraz częściej mówi się, że perfekcjonizm może prowadzić do depresji, dlatego też lepiej działać od razu, kiedy tylko zauważy się u siebie niepokojące zachowania.
Pierwszym krokiem do walki z perfekcjonizmem jest zdanie sobie sprawy z problemu. Kolejnym bardzo ważnym posunięciem jest zagłuszenie swojego „wewnętrznego krytyka” oraz próba nie myślenia o efekcie końcowym działania, ale skupienie się na samym działaniu "tu i teraz".
Kolejnym krokiem, chodź chyba najtrudniejszym jest pozwolenie sobie na błędy i odpowiednia doza wyrozumiałości.
